சிங்கை குறிப்புகள் - 5 - அழகு ஆயிரம்

சீனப் புத்தாண்டு விடுமுறை கிடைத்ததால் 'மில்லேனியா டவர்' (Millenia Tower - ஆயிரமாண்டுகளின் கோபுரம், அருகிலேயே Centennial Tower - நூற்றாண்டு கோபுரமும் இருக்கிறது) வரை சென்று வரலாம் என்று ஒரு ஆசை வந்தது.  நான் முதன்முதலில் சிங்கை வந்திறங்கியதும் பார்த்து வியந்த அதே 41 மாடிக் கட்டிடம், எனது முதல் சிங்கை அலுவலகம் அமைந்திருந்த வளாகம்.

நான் சிங்கப்பூர்  வந்து சேர்ந்தது ஒரு சனிக்கிழமை. அது ஒரு வருட  ஒப்பந்த வேலை, பணியிடம் சிட்டிவங்கி என்றாலும் என்னை பணிக்கமர்த்திய நிறுவனம் வேறு.  அந்த நிறுவன மேலாளரை சந்தித்து பல நூறு பக்கங்கள் கையெழுத்திடும் வேலை இருந்தது. வேலையில் சேர்வதற்கு முன் கையொப்பமிட வேண்டிய வேலை ஒப்பந்தம், தகவல் பாதுகாப்பு ஒப்பந்தம், பிற நிறுவனங்களில் மேலாண்மை இயக்குனர் அறிவிப்பு பத்திரம் எனப் பலவிதமான படிவங்கள். ஞாயிறு காலை எனது விடுதிக்கே வருவதாக சொல்லி இருந்தவர், முடிந்தால் அவரை அவர் வீட்டில் வந்து சந்திக்கும்படி கூறினார். சிங்கப்பூர் உள்ளூர் போக்குவரத்துத் தடங்கள், பேருந்துகள் குறித்த ஒரு  அறிமுகம் கிடைக்குமேயான நானும் ஒப்புக் கொண்டு அவர் வீடிருந்த தோ பாயோ (Toa Payoh) சென்றேன்.

தங்கியிருந்த ஓட்டல் வாசலிலேயே பேருந்து. கைபேசி இணைப்பு இல்லாததால் எவ்விதம் அடையாளம் கண்டு கொள்வதெனக் கேட்டதற்கு, "அதுவே கடைசி பேருந்து நிலையம், வந்திறங்குங்கள், ஆறு வயது மகனோடு, நெற்றியில் திருமண் இட்டிருப்பேன்" என்று தெளிவான அடையாளம் கூறினார். தவற இயலாத அடையாளம் ஆதலாலும் நான் மண் மணம் மாறாத தமிழ் முகத்தோடு முதல் முறையாய் தயக்கத்தோடு அணிந்த ஜீன்ஸ் பேண்ட், டி சர்ட்டோடு, காதில் தங்கக் கம்மலும், நெற்றியில் பெரிய பொட்டுமாக சென்று இறங்கினேன். அவர் என் அடையாளங்களைக் கேட்டுக் கொள்ளவே இல்லை. எத்தனை பேரைப் பார்த்திருப்பார்!! நேராக என்னிடம் வந்தார். நூற்றுக்கணக்கான அடுக்கங்களுக்கு நடுவே பசுமையின் சுவடுகளுடன் அழகான குடியிருப்பு வாரிய வீடுகள்.

அதன் பிறகு அவர் வீட்டுக்கு நான் சென்றதும் அவர் தாய் தந்தை மனைவி அனைவரையும் சந்தித்ததும் குறிப்பிடும்படியாக ஏதும் நடைபெறாது இனிதே முடிந்தது.

மறுநாள் காலை எட்டரை மணிக்கு மில்லேனியா டவர் வாசலுக்கு வந்துவிடும்படி சொன்னார். சிறுவயதில் பார்த்த ஒரு  பிஸ்கட் டப்பாவின் மிகப் பெரிய மாதிரி வடிவை நிமிர்த்தி வைத்தது போல உயரமான அடுக்குமாடிகளின் தலையில் ஒரு நாற்பட்டைக் கூம்பு வடிவக் கூரை.   அக்கட்டிடத்தை அணுகும் போதே தலை மெல்ல சுழற்றியது. யானைக் கால்களைப் போல நான்கு மிகப் பருத்த தூண்கள் (அதுவே ஐந்து மாடி உயரம்) மேலே கூம்பு முடி காண இயலாது நின்றது மில்லேனியா டவர். 

Millenia Tower

அந்த இளங்காலை நேரத்தில் கருப்பும், வெள்ளையும், பல வண்ண நீலமுமாக சீரான உடைகளில் ஆண்களும் பெண்களும் வரிசையில் நின்று அடையாள அட்டையை அனுமதிப்பானில் காட்டிவிட்டு உள்ளே சென்று கொண்டிருந்தனர். மின்தூக்கியும் அனுமதி அட்டையைக் காட்டி செல்லவேண்டிய தளத்து எண்ணை அழுத்திய பின்னரே கதவு திறக்கும் என்பதெல்லாம் அப்போது வியப்பான விஷயங்கள். கட்டிட வாயில் இருந்த கண்ணாடிக் கதவு தானாகத் திறந்த போதெல்லாம் மென்குளிர் வந்து தாக்கிய வண்ணம் இருந்தது. அருகிலேயே அதே போல மற்றுமொரு அலுவலகக் கட்டிடம் செண்டினியல் டவர். 

Centennial Tower (Left) & Millenia Tower(right) - behind Millenia Walk

அந்த இரு பன்னாட்டு நிறுவன வாசனை கொண்ட கட்டிடங்களைத் தவிர்த்துவிட்டு சூழலைப் பார்த்தால் அது ஒரு  சுற்றுலாத் தலம்.

ஒரு புறம் சரிவாக அமைக்கப்பட்ட கண்ணாடி சுவற்றில் நீர் மெல்ல சரிந்து விழுந்து கொண்டிருந்தது. 

Ganesh-Mathangi with Kids near Millenia Tower

நான் நின்றுகொண்டிருந்த இடத்துக்குப் பின்புறம் பளபளவென மின்னிக் கொண்டு, நான் இன்று வரை உள்ளே நுழைந்து எதையுமே வாங்க முற்படாத, வாங்க இயலாத விலையில் வைன் முதல் வைரங்கள் வரை, உள்ளாடை முதல்  உலகின் விலை உயர்ந்த கார்கள் வரை எதையெதையோ விற்கும் கடைகள் நிரம்பிய 'மில்லேனியா வாக்' (Millenia Walk) கட்டிடம், நிரை வகுத்த 15 கூம்புக் கூரைகளோடு நின்றது.300,000 சதுர அடி வணிகத் தளங்கள் கொண்டது.

மில்லேனியா நடை 

விண்ணொளி உட்புகும் வகையிலான கூம்புக் கூரையின் உட்புறத் தோற்றம்

அதன் கார் நிறுத்த வளாகத்தில் லம்போகினி, போர்ஷே, ஆஸ்டன் மார்ட்டின் போல ஏதாவது அதிவிலை அற்புத கார்கள் எப்போதும் நின்று கொண்டிருக்கும். நமது இந்திய திரைப்பட நட்சத்திரங்களின் விருப்ப வணிக வளாகம் என்றும் பெயர் பெற்றிருந்தது இந்த மில்லேனியா வாக்.

Millenia Walk & Tower Behind

Millenia Walk - 2016

Millenia Walk - 2021

மில்லேனியா டவர் 218மீட்டர் உயர கோபுரம் (~715அடி). சிங்கையின் மரீனா சென்டர் பகுதியின் மேகங்களைத் தொடும் உயர் கட்டிட நிரைகளோடு 1996-ல் இக்கட்டிடம் சேர்ந்து கொண்டது. இன்று இது உயர அளவில் 22ஆவது இடத்திலேயே இருக்கிறது.

ஒரு வழியாக மேலாளர் வந்து வாய்பிளந்து நின்ற என்னை அழைத்து உள்ளே சென்றார். அடுத்ததாக அலுவலக முறைமைகள் முடித்து ஒரு சீனப் பெண்மணியை எனது வங்கி மேலாளர் என அறிமுகப் படுத்தி வைத்தார். அழகான இருக்கைகள், சொகுசான நாற்காலிகள். அவர் இருந்த எட்டாவது தளத்தில் இருந்து ஏழாவது தளம் சென்று எனக்கு வழங்கப்பட்ட இடத்தைத் தேடினேன். மிகப் பரந்த தளம்.  ஆனால் அப்போது முதல் பார்வைக்கு அந்தத் தளம் முழுவதும் ஒரு பெரிய மீன் சந்தை போலவே இருந்தது. அனைவரும் ஒரே நேரத்தில் யார் யாருடனோ தொலைபேசிகளில் உரக்கப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அடுத்தடுத்து இருக்கைகளுக்கு இடமே இல்லாது வரிசையாக கணிப்பொறிகள். ஒருவர் மேல் ஒருவர் இடித்துக் கொண்டு இருக்கைகள் என நான் எதிர்பாராத காட்சி. வெளியே நேர்த்தியாக பளபளத்த சாக்லேட் காகிதம் உறை பிரிக்கப்பட்டதும் பிசுபிசுத்து கைகளில் ஒட்டியது போலாகிவிட்டது. அதுவரை இந்தியாவில் பணிபுரிந்த எந்த நிறுவனத்தையும் விட நெருக்கடியான இடப்பகுப்பு முறை. எனது இருக்கை எண் சுவற்றில் இருந்தது. தளத்தில் ஆனால் ஏற்கனவே இருவர் அமரக்கூடிய இடத்தில் மூவர் அமர்ந்திருந்தனர். நான் புதிதாக அங்கு வந்திருப்பதாகக் கூறியதும் சிரிப்பையே முகம் எனக் கொண்ட ஒரு பிலிப்பினோ பெண் எழுந்து எனக்கு மற்றொரு இருக்கை இழுத்து வந்தாள். யாருடையோ குளிராடையையோ அணிந்திருந்த அந்த இருக்கையில் அமர்ந்து எந்த மென்பொருளுமே இல்லாத ஒரு கணிப்பொறியை துருவிக் கொண்டிருந்தேன். மறுபுற இருக்கையில் இருந்த ஒரு இந்தியப் பெண் என்னைப் பார்த்துவிட்டுத் தமிழா என்றாள். அவர் மராத்தி பேசுபவர், கணவர் தமிழ். அவரோடு சேர்ந்து அந்தத் தளத்தை சுற்றி வந்தேன். தேசிய பானமாகிய மைலோ கிடைக்கும் தானியங்கி இயந்திரம், பிரிண்டர், ஓய்வறை போன்றவற்றைப் பார்த்துவிட்டு இடத்துக்கு வந்தோம். 

"எட்டாவது மாடி சொகுசாக இருக்க இது ஏன் இப்படி?" என நான் கேட்க நாங்கள் அமர்ந்திருந்தது ஒப்பந்தப் பணியாளர்களுக்கான தளம் எனத் தெரிய வந்தது. நாட்கள் செல்லச் செல்ல நட்புகள் உருவாகி அந்தத் தளமும் சூழ்ந்திருந்த மலேய, பிலிப்பினோ, இந்திய, சீன முகங்களும் பழகிவிட்ட இனிமையோடு நன்றாகவே இருந்தது. பேச்சுவாக்கில் பக்கத்து கணிப்பொறியில் டைப் செய்துவிடும் அபாயம் மட்டுமிருந்தது. அன்றே பின்மதியத்தில் ஒரு முறை மேலாளரை தேடிச் சென்று தட்டுத்தடுமாறி அவர் இருக்கையைக் கண்டுபிடித்து, அனைத்தும் நன்றாக இருப்பதாக சொன்னேன். அவர் மேலாளர் & எனக்கு முதல்நாள் ஆயிற்றே!

மறுநாள் காலை அலுவலகம் வந்த சிறிது நேரத்தில் அந்தப் பெண் மேலாளர் தொலைபேசியில் எனை அழைத்துத் தன் இருக்கைக்கு வரச் சொன்னார். எட்டாவது தளத்துக்கு சென்று முந்தைய நாள் வெளிர்நீல சட்டை அணிந்திருந்த, குதிரைவால் பின்னலும், உயர்ந்த குதிகால் செருப்பும் அணிந்திருந்த, இடுங்கிய கண்களும் பீதர் நிறமும் கொண்ட அவரைத் தேடினால், ஏழெட்டுப் பேர் அதே அடையாளங்களோடு இருந்தார்கள். மூன்று முறை சுற்றிச் சுற்றி வந்து கண்ணைப் பார்த்த ஓரிருவரைப் பார்த்து சிரிக்க முயன்று தோற்று, என் இருக்கைக்கு மீண்டேன். மீண்டும் அவரௌ அழைத்து சிக்கலைச் சொல்ல, சிரித்தபடி வந்து அழைத்துச் சென்றவர் அன்று இளஞ்செந்நிற கவுன் அணிந்திருந்தார்!

அதன் பிறகு அங்கு நான் பணி செய்த ஒரு வருடமும் பதினான்கு முதல் பதினெட்டு மணிநேர பணிச்சுமை. சிங்கையின் அதிகாலையில் பணி துவங்கிவிடும் ஆஸ்திரேலிய நேரத்தில் பணி துவங்கி இந்திய நள்ளிரவு வரை வேலைகள் இருக்கும்,  தினமும். நடுநடுவே டீம் மொத்தத்துக்கும் வரவழைக்கப்படும் பீட்சாவும் பர்கரும் என ஏதேதோ உணவுகளுக்கு இங்கேதான் பழகினேன். அருகில் இருந்த சன்டெக்கில் கேரஃபோர் பல்பொருள் அங்காடியில் ஒரு கோமள விலாஸ் உணவகம் இருந்தது. அன்றைய சமபளத்துக்கு சற்று விலை அதிகம், தினமும் அங்கு சாப்பிட இயலாது.  எனவே மில்லேனியா வாக் உணவு வளாகத்துள்(food court) இருந்த ஒரு இந்தியக் கடையிலேயே பெரும்பாலும் மதிய உணவு.

மில்லேனியா டவரில் தீவிபத்து ஆயத்தப் பயிற்சியென மணியடித்து அனைவரையும் படி வழியே இறங்கச் செய்வார்கள். ஏழும் ஐந்தும்(தூண்களின் உயரம்) பன்னிரு மாடிக்கே கால்கள் துவளும். இன்னும் மேலே இருந்தவர்கள் முன்கூட்டியே அறிவிப்பு வந்த நேரத்துக்கு சற்று முன்னதாகவே மின்தூக்கி வழியாக இறங்கிவிட வேண்டும். இதுவாவது திட்டமிட்ட நடவடிக்கை, போதாக்குறைக்கு 2007-ல் பலமுறை நிலநடுக்கம் வேறு வந்தது. அப்போதும் கட்டாய வெளியேற்றம், அதுவும் படிகள் வழியாக. நிலநடுக்கத்தால் போகாத உயிரும் 46 மாடி படிகளில் இறங்கினால் போய்விடாதோ!

அவ்வளவு பணிச்சுமைக்கும் ஒரே வடிகால் அருகிருந்த சன்டெக் சிட்டி(Suntec City) எனப்படும் நான்கு உயர் கோபுரங்களும், மாநாட்டு மையமும்(Convention Centre) அதன் நடுவே இருந்த மாபெரும் செயற்கை நீரூற்றும் அங்கு வரும் உலகளாவிய சுற்றுலாப் பயணிகளும், அவர்தம் உடைகளும், கண்ணாடிச் சதுரங்கள் வழியே கண்ணாலேயே நாங்கள்  மானசீகமாக அவற்றை வாங்கிப் பார்த்துக் கொள்வதும்.  

சன்டெக் நகரம் விண்ணிலிருந்து பார்த்தால் விரித்த இடக்கரம் ஒன்றில் ஒரு மோதிரத்தை ஏந்தியிருப்பது போலத் தெரியுமாம். 

சன்டெக் நகர் - விண்நோக்கு

சீன ஃபெங் சூயி முறைப்படி கட்டப்பட்ட செல்வங்களின் நீரூற்று(Fountain of Wealth). மாபெரும் வட்டத்தின் உட்புறமாகப் பொழியும் நீர், இரவில் பல வண்ண விளக்குகளோடு மின்னும். இரவில் அங்கே இசை நிகழ்ச்சியும் உண்டு. அந்த நீரூற்றை அணுகி சுற்றிவர இயலும். மையத்திலும் பல சிறிய நீரூற்றுக்கள் உண்டு. அந்த நீரைத் தொட்டபடி  நமது வேண்டுதலை மனதில் எண்ணிக் கொண்டே மூன்று முறை சுற்றி வந்தால் வேண்டுதல் நிறைவேறும் என்று நம்பிக்கை. கொரோனா தொல்லை சீக்கிரம் முடிந்து பயணங்கள் தொடங்க வேண்டுமென வேண்டிக் கொள்ளலாமென்றால் அங்கு செல்வதற்கே நோய்த் தொற்று முன்னிட்டு அனுமதியில்லை. 

Fountain of Wishes!

Fountain of wealth by night

அதைச் சுற்றிலும் உலகின் பலதரப்பட்ட உணவு வகைகள் கிடைக்கும்  அங்காடிகள். மலிவு விலையில் உணவு கிடைக்கும் சிங்கையின் தனிச்சிறப்பு மிக்க உணவு வளாகங்களுள்(food court) ஒன்றும் அங்கிருந்தது. நம்மூர்க் கடை ஒன்றில் வழக்கமாக தோசை சாப்பிடுவோம். அது புளிக்காமலோ ஏதோ ஒரு தினுசாய்ப் புளித்த படியோ இருக்கும். அது அரைத்த மாவல்ல, ஏற்கனவே தயாராயிருக்கும் உலர் பொடியைக் கரைத்த மாவு என்பதே  அந்த அறு-சுவையின் காரணம். என்றாலும் சாம்பாரில் கரைந்து விட்டபிறகு அந்த தோசை பரமாத்மாவில் ஐக்கியமான ஜீவாத்மாகவே அடையாளம் இன்றி உள்ளே செல்லும். இன்று சரவண பவன் முதல் அஞ்சப்பர் வரை எல்லாம் வந்துவிட்டது. சுவைக்கும் குறைவில்லை.

நீரூற்றுக்குக் கீழே செல்லும் படிகள்

அந்த மாநாட்டு மையம் மிகச் சிறப்பான வசதிகள் கொண்ட ஒரு கட்டுமானம். அலுவலகத்தில் ஒரு  சிறப்பு மேலாண்மைத் திட்டத்தின் கீழ் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டவர்களுக்கான பயிற்சிகள் அங்கே நடந்தது. அதிநவீன டிஜிடல் திரைகளும், தொழில்நுட்ப வசதிகளும், ஒளி ஒலியமைப்புகளும் கொண்ட மாநாட்டு அறைகள். பல தளங்களிலாக மொத்தம் 100,000 சதுர அடி மாநாட்டுக்கென இடவசதி கொண்டது.

மாநாட்டு மையம் (Convention Centre) மின் திரைகளில் சீனப்புத்தாண்டு வாழ்த்து 

அதனோடு இணைந்த சன்டெக் சிட்டி மாபெரும் வணிக, வர்த்தக வளாகம். நான்கு கோபுரங்களும், ஒவ்வொன்றும் 45 தளங்கள் கொண்டவை. 

சன்டெக் கோபுரங்கள்

வர்த்தக நிறுவனங்கள் தவிர கண்கட்டு காட்சியகம்(Trick eye museum),  மாபெரும் கேளிக்கை அமைப்புகள், ஆடம்பர விற்பனைக் கடைகள், திரையரங்குகள், உணவகங்கள்  என அனைத்தும் நிறைந்த மயன் அமைத்த மாயாலோகம்.சிங்கப்பூர் சுற்றுலாப் பேருந்துகள் பலவும் இங்கிருந்து கிளம்புவதால் சுற்றுலாப் பயணிகள் இதைப் பார்த்திருக்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம்.

கண்கட்டு காட்சியகம் (Trick Eye Museum)

ஐந்து ஆண்டுகள் இடைவெளிக்குப் பிறகு இரண்டாவது முறை சிங்கை வந்த போது சிட்டிபாங்க் சாங்கி வணிக வளாகத்துக்கு இடம்மாறிவிட்டது. ஆனால் இன்றும் இந்த இடங்களுக்கு சென்று சுற்றிப் பார்ப்பதும் பழைய நினைவுகளில் திளைப்பதும் இனிது இனிது.

அதே இடம், அதே நபர், நடுவே 15 வருடங்கள்!!

முந்தைய பதிவு: சிங்கை குறிப்புகள் - 4 - கோங் க்ஸி ஃபா ட்ஸாய்

அடுத்த பதிவு: சிங்கை குறிப்புகள் - 6 - சிங்கையின் பாரசீகம்